Het zijn niet de mensen die weten wat ze willen worden
en hun leven plannen met vooruitziende blik,
niet de mensen die begrijpen wie ze zijn en waar het leven over gaat.
Niet degenen die met goede raad komen, ook als je er niet om vraagt.
Het zijn niet de mensen die zich met vaste tred door alledag heen haasten
in de wetenschap dat ze morgen daar zijn waar ze wezen willen.
Niet de stelligen, de doeners
die ons met hun dadendrang
ineen doen krimpen.

Het zijn niet degenen die gekozen worden in de politiek
omdat ze zeker weten hoe het verder moet.
Die altijd een pasklaar antwoord hebben op complexe vragen.
Niet die sterke schouders waar we ons aan vastklampen in kille tijden.
Niet de zieners, de wegwijzers, de koplopers.
Nee, zij allen zijn het niet.

Het zijn de twijfelaars.
De mensen die de vragen blijven stellen,
die niet altijd weten of ze voor of tegen zijn
omdat ze ruimte laten voor een ander perspectief.
Het zijn de twijfelaars die geen besluiten kunnen nemen,
die aarzelen om knopen door te hakken
omdat ze de schade nog niet kunnen overzien.
Het zijn de zoekenden maar niet de makke schapen,
die zijn het ook weer niet.

Het zijn de twijfelaars die willen weten
wat jij te zeggen hebt.
Zij die nooit hun zin afmaken omdat ze
halverwege alweer verdwalen in de werkelijkheid.
Het zijn de zwervers in wiens niet-weten meer dan wijsheid schuilt.
Zij die geen oordeel kunnen vellen maar openstaan voor
alle onbedachte mogelijkheden.
Het zijn de twijfelaars.
Het zijn de twijfelaars bij wie wij het liefste willen zijn.