Dit is mijn lichaam
of wat daarvan nog over is –
een vissengraat.
Nooit geweten
dat wie ik ben
geplooid is rond zo’n harde kern.
Een illusie van standvastigheid
houdt me bij elkaar
verbindt de weke delen.
Als alles altijd stroomt rondom
sta ik dan stil
of ben ik het
die niet stil kan staan?
En als ik meega met de stroom
wat neem ik mee
en wat blijft achter op die plek?
Waar ben ik vastgepind
dan in het hier en nu
dat eeuwig met mij meebeweegt
geen tijd en ruimte achterlaat.
Ik ben gebouwd om voort te gaan.
Als alles stroomt
dan stroom ik mee.

* Uit de bundel Consilium Humanum (gedichten bij het werk van Ab Bol)