Elke dag ga jij aan mij voorbij.

Op weg naar de supermarkt

kruisen onze wegen.

Je lacht, je groet, je vraagt

waar of ik werk en of ik goed verdien.

Je bent een accountant zeg je

een programmeur, een architect –

Een architect van dromen, antwoord ik

en zie het stralen in je ogen.

Je hebt een vrije dag zeg je

en op de maat van de muziek, die

alleen jij kunt horen

huppel je behendig tussen je vergeten veters

in je smoezelige jas

en bouw je luchtkastelen met

je fladderende handen.

Maar vandaag, je stappen traag

onder het logge lijf van de gewoonte.

Je laat je oren hangen naar de zwaartekracht

je blik gericht op innerlijke taferelen.

Vandaag ben je niet van hier, je bent

een vreemde uit een ander land.

Het moet er onbewoonbaar zijn, daar bij jou binnen

de rampspoed heeft flink huisgehouden, en

de wederopbouw is voorlopig

opgeschort.

Mijn god – wat moet er van je worden?